Nagły Atak Pogańskiego Pasterza

Spójrzcie na jego skrzydła,
jego skrzydła,
rozpalone ogniem wrzechpotężnym,
obdarte z piór płomiennych,
spopielone na prochy wieczności.

Spójrzcie na jego dziób,
jego dziób,
kwilący w ciszę pieśni nieznane,
zamknięty dłonią potężniejszą od Boga,
uciszony na wieczność trwającą wieczność.

Spójrzcie na jego nogi,
jego nogi,
mocno po ziemi spękanej stąpające,
unoszące ciężar płonącego ciała,
związane łańcuchem kłamstw i obłudy.

Spójrzcie na jego szyję,
jego szyję,
w majestatyczny łuk wygiętą,
pokrytą bólem, cierpieniem i żalem,
ściśniętą niewidzialnym uściskiem ciemności.

Spójrzcie w jego oczy,
jego oczy,
tlące ostatnie iskry nadziei,
wpatrzone w dal niezmiennie odległą,
zgaszone jednym gestem i słowem.

Spójrzcie. Patrzcie.
Oto umiera kolejne stworznie
zniszczone Waszymi niecnymi słowami.
Gestami.
Myślami.
Myślcie.
On jeszcze nie zginął.
---

Tym jakże optymistycznym akcentem witam się z wami wszystkimi na tymże bosskim forrum. Wink

Post został pochwalony 0 razy

Witam. Proszę o jakieś sprostowanie do tego wiersza. Jak go interpretować? Razem z Cleire (któa ma nieporónywalnie większę doświadczenie) doszliśmy do wniosku, że ciężko dojść do wniosku. Interpretowaliśmy ten tekst na wiele różnych sposób i żaden nie jest dobry. Motywy biblijne, ekologicvzne i humanistyczne przeplatają się za bardzo i trudno wyciągnąć jakąś konkretną całość. Jednym słowem: pomocy Smile

.

Post został pochwalony 0 razy

Eeeee... Trochę zbyt depresyjne jak na mój gust. Doceniam mimo to zdolności autorki.

Post został pochwalony 0 razy

Hm... interesujący Smile

Ja jednak nie mialam duzego problemu z interpretacja.
Jesli jeszcze cos napiszesz to zaszczyc nas i zamiesc to na forum,prosze Smile

Post został pochwalony 0 razy

revenga, nie miałaś? To może podzielisz się tą interpretacją z nami? Ja ni w ząb nie kumam...

Post został pochwalony 0 razy

	Lord Ender von Hellsing napisał:
	Eeeee... Trochę zbyt depresyjne jak na mój gust. Doceniam mimo to zdolności autorki.

Ostatni wers jest optymistyczny.

Co do całości, to coś mi zgrzyta. W czytaniu przeszkadzały mi ciagle pojawiające sie przecinki.
Przerzutnie w kilku miejscach dałyby według mnie lepszy efekt.
I troche niejasności w słowach: skrzydła "rozpalone" i "obdarte" są jeszcze rzeczywiste, te "spopielone" już nie istnieją, a zakończenie wiersza wyraźnie daje znać, że stworzenie jeszcze żyje; podobne zatrzeżenia pod adresem oczu. I jeśli jest to zwierzę, to dziób trochę kłóci się z nogami.

Post został pochwalony 0 razy

Cleire napisał:

	Lord Ender von Hellsing napisał:
	Eeeee... Trochę zbyt depresyjne jak na mój gust. Doceniam mimo to zdolności autorki.

Ostatni wers jest optymistyczny.

Co do całości, to coś mi zgrzyta. W czytaniu przeszkadzały mi ciagle pojawiające sie przecinki.
Przerzutnie w kilku miejscach dałyby według mnie lepszy efekt.
I troche niejasności w słowach: skrzydła "rozpalone" i "obdarte" są jeszcze rzeczywiste, te "spopielone" już nie istnieją, a zakończenie wiersza wyraźnie daje znać, że stworzenie jeszcze żyje; podobne zatrzeżenia pod adresem oczu. I jeśli jest to zwierzę, to dziób trochę kłóci się z nogami.

Nie wiem czy słowo ''spopielone'' należy do archaizmów. W każdym bądź razie nie jest zabronione używanie nie współczesnego języka Smile

A interpretować to można na wiele sposobów. Autor w zasadzie powinien dać odbiorcom pole do własnych interpretacji, których czasami są setki możliwości.

Nie wiem, czy w tym wypadku tak jest, ale kiedy ja piszę wiersze, to kieruję się bardziej emocjami, niż rozsądkiem, który nakazywałby mi pisać treść wierszy w sposób perfekcyjnie spójny. Od tego są metafory, które można tłumaczyć na wieloraki sposób. Gdyby było inaczej, to wiersze byłyby nudne.

Co do samego wiersza... Hmm... Bogata konstrukcja. Ja nie używam przerzutnii, itd, raczej koncentruję się na tradycyjnych rymach parzystych bądź przeplatanych. Dla mnie najbardziej liczy się klimat i sens wiersza.

Post został pochwalony 0 razy

O co chodzi z tym archaizmem? Nie rozumiem czemu poruszyłeś ten temat. Nie wymagam, żeby wiersz był perfekcyjnie spójny, ale było by miło gdyby był jaśniejszy. Czytając wiersze (które jak sam napisałeś tworzone są pod wpływem emocji) w mojej wyobraźni powstaje jakieś obraz. Niekoniecznie materialny (można sobie wyobrazić istotę cieprpienia? Nie, ale można coś pod to podciagnąć, aby to cieprpienie zobrazować). Dlatego gdy czytam ten wiersz obraz, który pojawia mi się przed oczami nie jest spójny. To tak jakby w pierwszym wersie powiedzieć, że skrzat miał zielone buty, a w środku, że buty są koloru czerwonego. Nie zakłóca przekazu, ale nie daje tej satysfakcji. Mam nadzieję, że wyrażam się wystarczająco jasno.

P.S.
Witaj na forum.

Post został pochwalony 0 razy

Nie rozumiem o co chodzi z archaizmem. "Spopielony" nim nie jest z całą pewnością i nie wysunęłam takiej sugestii.
Oczywiście, zgadzam się, że wiersze nie powinny być zamykane w jedną interpretację (choć może bardziej dotyczy to poszczególnych części składowych wiersza, bo cały tekst ma zawsze temat nadrzędny). Problem pojawia się w sytuacji, gdy mamy gotową interpretację, ale powiedzmy dwa wersy ze środkowej strofy tej interpretacji zaprzeczają. Oczywiście można je pominąć, ale będzie to wtedy naciąganie.
Co do emocji, to oczywiście, nie neguję ich wpływu na pisanie, ale poezja to także warsztat. I w ten sposób dochodzimy do perfekcji i spójności.

I prośba do Saxona. Mógłbyś mi wskazać w tym tekście przerzutnię?

Post został pochwalony 0 razy

Nie rozumiem o co chodzi z tym Archaizmem Very Happy

Co do wiersza to jakiś Archaiczny Archeik chyba! Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Szkoda, że Saxon i Villemo nie napiszą czegoś.. Jestem ciekaw ich odpowiedzi.

Post został pochwalony 0 razy

W zasadzie mogli by lecz,dawno niczego nie napisali a moje zdanie jest taki że wiersz, jest albo spiąciem różnych religii, albo każda zwrotka pisana osobno , pod innym impulsem itp... połączenie ich prowadzi do niczego!

Post został pochwalony 0 razy